Siodło to konstrukcja/przedmiot służący do ułatwienia jazdy konnej. Ma sprawić że jeździec będzie siedział wygodnie i stabilnie, oraz ograniczyć jego niekorzystny wpływ na kręgosłup konia. Ma ułatwiać i w zasadzie w ogóle umożliwiać pracę całej parze.
Jest wiele typów siodeł. Główne ich kategorie to siodła angielskie(to o nich będzie przede wszystkim mowa w typ kursie), bezterlicowe, westernowe, portugalskie, australijskie, itd., damskie, wyścigowe, kulbaki(wojskowe), rajdowe.
Siodła angielskie dzielą się na poszczególne typy:
Terlica (18) – Głównym elementem każdego siodła jest terlica. Jest to szkielet siodła. Może być ona z reguły plastikowa, drewniana lub w nowszych siodłach karbonowa. Do terlicy zwykle przymocowany jest łęk metalowy bądź aluminiowy o określonym rozmiarze i lekko ją nagina w skutek czego nadaje siodłu określony rozstaw, czyli szerokość.
Co ciekawe terlica w miejscu siedziska zwykle jest normalna, będąca po prostu w kształcie siedziska, jednak coraz częściej spotyka się je z dziurą, dzięki czemu siodło jest bardziej elastyczne i dostosowuje się do konia. Można to spotkać np. w niektórych modelach Kieffera. Wadą tego rozwiązania jest to że pracuje również skóra na siedzisku, które w skutek ciągłego rozciągania robi się pofalowana, co nie wygląda zbyt atrakcyjnie. Następstwem tego jest często jej pękanie na zmarszczkach. Drugą sprawą jest to że takie siodła bardzo często są przez ludzie błędnie oceniane jako złamane. W siodłach w których pękła terlica pracuje ona dosyć podobnie i także marszy się skóra. Stąd to porównanie.
Na terlicy zwykle umieszczona jest pianka, lub inny miękki materiał dzięki któremu siodło jest miękkie. To między innymi od jego grubości, gęstości oraz stopnia w którym się ugina zależy to czy siodło będzie miękkie czy twarde do jazdy. Przez terlicę w poprzek prowadzony jest pas do którego z obu stron przymocowane są przystuły.
Panele (7) – Spód siodła to panele. Są one wypychane aby tworzyły dwie miękkie poduszki za pomocą których siodło styka się z koniem. Wypełnione są najczęściej wełną lub syntetycznym materiałem, w siodłach bardzo często możemy znaleźć w różnych miejscach( w zależności od modelu i producenta) okrągłe wyprowadzenia wypychu, np. z przodu u Stubbena. Mogą być one rozstawione w różnej szerokości w zależności od tego jaki kręgosłup ma koń. W starszych siodłach bardzo często zwężały się ku tyłowi, obecnie robi się je raczej równe po całej długości i szeroko rozstawione(np. 7 cm), zwłaszcza w siodłach z wyższej półki., ponieważ na niej leżą przystuły.
Przystuły (13) – Przystuły to z reguły 3 skórzane pasy(najczęściej, czasem można spotkać z innego materiału) do których przypinamy popręg. Przypinając go do 2 pierwszych przesuwamy siodło na koniu do przodu, lub w przypadku tylnych do tyłu.
Wyściółka (17) – Wyściółka chroni konia przed naciskiem sprzączek od popręgu, to do niej przymocowujemy tylne klocki za łydkę które spotykane są często w siodłach skokowych.
Klapka lub podtybinka (12) – Podtybinka to klapka
przykrywająca sprzączki od popręgu, dzięki temu są uciążliwe dla jeźdźca i nie odkształcają się na tybince.
Klocek kolanowy (14) – Klocek kolanowy może być różnej wielkości. Klocki służą do stworzenia oparcia dla kolana i nogi jeźdźca podczas jazdy. W wszechstronnych siodłach możemy spotkać je w kształcie banana, lub po prostu duże kolanowe o kształcie koła czy kwadratu lub podłużne w ujeżdżeniówce.
Końcówka łęku (16) – Na górze panelu mamy kieszeń na końcówkę łęku i samą końcówkę, to w tym miejscu możemy sprawdzić w którym miejscu kończy się łęk, przydaje się do sprawdzenia wielkości rozstawu łęku siodła. O tym jednak będzie mowa w późniejszej części kursu.
Tybinka (5) – Największy płat skóry, ten na którym leży noga to właśnie tybinka z jej przodu mamy zewnętrzna poduszkę kolanową, jest ona wypchana gąbką, wełną lub innym miękkim materiałem. Poduszki coraz częściej są dziurkowane od spodu aby zapewnić wentylację i lepsze dostosowywanie się do nogi.
Zamek na puślisko (11) – Na górze tybinki znajduje się zamek na puśliska, czyli pasy na których wiszą strzemiona w których trzymamy nogi. Zamki najczęściej mają bezpieczną blokadę która odpina się w przypadku zablokowania nogi w strzemieniu po upadku. Dzięki temu strzemię jest wypuszczone i jeździec nie jest ciągnięty po ziemi. Te blokady także mogą mieć różną formę, od mechanicznych które przeskakują siłowo po prostu lekkie wygięcie zamka do góry. Zamki z reguły są stalowe, czasem owleczone gumą lub plastikiem.
Idąc wyżej mamy siedzisko z przodu jest przedni łęk(1) a z tyłu tylny(9). Siedzisko może mieć różne głębokości w zależności od typu siodła. Tylny łęk natomiast także może przybrać różny kształt, jak np. kwadratowy, okrągły czy owalny. Skoro już wszystkie najważniejsze elementy siodła zostały omówione to pozostały szczegóły. Siodła ostatecznie spajane są za pomocą nitów(3) z logiem producenta, większość połączeń skór jest szyta, często podwójnie. Niektóre elementy tak jak np. siedzisko są mocowane za pomocą zszywek, a inne klejone.